Μπορεί εύκολα κανείς να διαβάσει στην ιστορία της Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης [γνωστή κι ως Πινγκ Πονγκ] πως έχει προέλθει από την αντισφαίριση [Τένις], κι ότι αυτό συνέβη σε συγκεκριμένη, αρκετά πρόσφατη εποχή.

Δεν πρόκειται για ένα αγώνισμα που είναι, ή που οφείλει να είναι πιστό αντίγραφο του Τένις, προσαρμόζοντας στην επιτραπέζια διεξαγωγή της κάθε στοιχείο του. Π.χ. διεξάγεται σε σετ χωρίς γκέημ, κι αριθμεί τους πόντους με 1-0, 2-0 κι όχι με 15 – 30 κ.λπ. Η Επιτραπέζια Αντισφαίριση [Ε.Α] δεν αντέγραψε το Τένις στο καθετί, δεν παρέλειψε, ούτε συμπεριέλαβε, μόνον τα καλύτερα στοιχεία του. Πρόκειται για δυο διαφορετικά παιχνίδια, που έχουν καταστεί κι Ολυμπιακά αγωνίσματα, τα οποία ασφαλώς διακρίνονται εύκολα μεταξύ τους και μπορούν χωρίς διένεξη να λειτουργούν αυτόνομα, ώστε το καθένα να μπορεί να αξιοποιήσει και τα όποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Η συγκριτική εξέτασή τους δεν αποσκοπεί σε αξιολογικές κρίσεις, καθώς το τι αρέσει στον καθέναν μπορεί να παραμείνει ζήτημα ελεύθερης προτίμησης. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να είναι το Τένις εκείνο που θα ενσωματώσει κάτι από την Ε.Α., ενώ μπορούμε να θεωρήσουμε και πάρα πολύ σχετική την προέλευση του ενός αγωνίσματος από το άλλο, δεδομένου ότι και τα δυο έχουν εκ της ανθρωπότητας επινοηθεί κι απ’ αυτήν εξελίσσονται.

Κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα ιστορίας της Ε.Α. έχουν γίνει πολλές αλλαγές στα τεχνικά χαρακτηριστικά της, όπως στις ρακέτες και στο μπαλάκι, καθώς εξελίσσεται δυναμικά και δεν γνωρίζουμε βεβαίως πώς θα διαμορφωθεί έπειτα από δεκάδες ή κι εκατοντάδες χρόνια. Εύλογα τη μεγαλύτερη περιέργεια για το ενδεχόμενο μέλλον της θα πρέπει να την έχουν όσοι προς το παρόν της αφιερώνουν σημαντικό μέρος της ζωής τους, και κυρίως οι συστηματικοί παίκτες. Συναντάμε βεβαίως πολλές παραλλαγές του αγωνίσματος που γίνονται ακόμα κι άνευ λόγου, ή και σχεδόν ασυνείδητα από κάποιους περιστασιακά ενασχολούμενους, όμως οι παίκτες οφείλουν να κάνουν σκόπιμες δοκιμές και να ψάχνουν τις πτυχές του αγωνίσματος ακόμα και στην καθημερινή προπονητική άσκησή τους. Η εξάσκησή τους μπορεί και να μην είναι ευχάριστη καμιά φορά, όμως οι παίκτες δοκιμάζουν και ξεφεύγουν από το πλαίσιο, για να βελτιώσουν αδυναμίες που συχνά τις αξιοποιούν οι αντίπαλοι κι εντοπίζουν οι τεχνικοί. Η γνώμη τους έχει ειδική βαρύτητα για την εξέλιξη του αγωνίσματος, που κρίνεται από τις αποφάσεις της διεθνούς ομοσπονδίας του [Ι.Τ.Τ.F.], η οποία αρκετές φορές μέχρι σήμερα το έχει καθοδηγήσει προς την επιτυχή τροποποίησή του. Ο λόγος των παικτών που συμβαίνει να είναι και φοιτητές –τριες στα εγχώρια Α.Ε.Ι. κ Α.Τ.Ε.Ι., ώστε έχουν εξ αντικειμένου επιστημονικά ενδιαφέροντα, είναι ευνόητο πως μας ενδιαφέρει ιδιαιτέρως. Στους επικείμενους αγώνες θέλουμε τη γνώμη των φοιτητών/αθλητών-τριών της Ε.Α., και τους ζητάμε μάλιστα να την απαλλάξουν από την επίδραση της απόδοσης που θα έχουν στο Πανελλήνιο Φοιτητικό Πρωτάθλημα και στους Καινοτόμους Αγώνες της Ε.Α. που θα διεξαχθούν συγχρόνως.

Στους Καινοτόμους Αγώνες κάνουμε δυο επισημάνσεις πάνω σε ένα και μόνον στοιχείο του αγωνίσματος, το τραπέζι, για το πλέον χαρακτηριστικό όπως δηλώνεται κι από την ονομασία του. Είναι εκείνο που κυρίως το διακρίνει από το Τένις, με το οποίο το συνεξετάζουμε συγκριτικά, γι αυτόν το λόγο.

α] Η ύπαρξη του ενδιάμεσου διχτιού στην Ε.Α. αποδίδεται ασφαλώς στην επίδραση του Τένις, καθώς είναι αυτό καθαυτό παράλογο μάλλον το να θέτουμε ένα δίχτυ για να διαχωρίσουμε ένα, ή δύο τραπέζια που τα ενώνουμε για να παίξουμε. Το τραπέζι είναι ανθρώπινη κατασκευή, ενώ το έδαφος δεν είναι. Το καθένα μας υποβάλλει κατά κάποιο τρόπο σε μια ιδιαίτερη αυτονομία, σε μια «άλλη» οικονομία και σε πολλές άλλες «επί μέρους» ιδιαιτερότητες. Το έδαφος χωρίζεται αρχικά με μια γραμμή και κατόπιν με ένα δίκτυ, καθότι αν συζευχθούν δυο περιοχές που δεν συνορεύουν, σπαταλιέται έδαφος που ίσως δεν βρίσκεται σε επάρκεια, τόση όση απαιτούμε για να παίξουμε. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν στο σπίτι τους δυο τραπέζια. Οι περισσότεροι δεν έχουν και δίκτυ και καθότι το θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση, δεν καθοδηγούνται προς την Ε.Α.. Το να ισχυριστεί κανείς ότι ‘άμα ήθελαν θα έπαιζαν’, συνιστά μια μάλλον απερίσκεπτη περιφρόνηση των πάρα πολλών ανθρώπων που δεν παίζουν. Το μικρό δίχτυ της Ε.Α. είναι χαρακτηριστική περίπτωση προσκόμματος. Δεν παρεμποδίζει το πέρασμα της μπάλας από το ένα τραπέζι προς το άλλο, πρωτίστως παρεμποδίζει την ενασχόληση αυτών των ανθρώπων με το παιχνίδι. Δεν προτείνουμε βεβαίως την οπισθοδρόμηση, να ξαναρχίζουμε να παίζουμε με βιβλία αντί για ρακέτες, σειρά βιβλίων αντί για δίκτυ, ή σκέτη γραμμή δίχως δίχτυ. Χαλαρώνοντας τη συγκεκριμένη προϋπόθεση της κανονικής διεξαγωγής με το δίχτυ, ενδέχεται να έλθουν περισσότεροι άνθρωποι προς την Ε.Α.. Βεβαίως έτσι θα προμηθευτούν και δίχτυα, όπως άλλωστε και ρακέτες, μπαλάκια, τραπέζια κι όλα τα μέσα που απαιτούνται για να παίξουν κανονικά, ενώ μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορεί μελλοντικά να παραχθεί ακόμα ευρύτερο ενδιαφέρον για το αγώνισμα, ή κι ακόμα πιο σπουδαίοι παίκτες. Όπως δεν έχει βλαφθεί το κανονικό ποδόσφαιρο από το παιχνίδι της μπάλας στις κάθε είδους διαθέσιμες αλάνες, έτσι και η Ε.Α. μάλλον δεν βλάπτεται από τη διεξαγωγή της σε ευχερώς προσφερόμενες επιφάνειες τραπεζιών κάθε υλικού, σχήματος, χρώματος κ.λπ. Η απόσταση μεταξύ των τραπεζιών θα μπορούσε ν’ αποτελεί ζήτημα διαπραγμάτευσης για τους παίκτες, στους Καινοτόμους Αγώνες μας θα είναι αρκετά περιορισμένη.

β] Στην Ε.Α. υπάρχει επιπλέον η δυνατότητα να καθορίσουμε διαγράμμιση που να μη συμπίπτει με τα άκρα των τραπεζιών και να μη προσδιορίζεται απ’ αυτά. Το ενδιαφέρον σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται και στο ότι θα προκύπτουν χτυπήματα πέραν της διαγράμμισης, τα οποία θα είναι σαφέστατα επί του τραπεζιού, όχι επί του εδάφους όπως στο Τένις. Στους αγώνες μας συμφωνείται ως εκ τούτου, ότι αν κάποιος παίκτης απαντήσει καταρχήν μια μπαλιά που χτυπά στην «μαύρη» περιοχή που ορίζεται από τα άκρα των τραπεζιών και τη εσωτερική διαγράμμιση, τότε όχι μόνον λογίζεται πως κερδίζει πόντο από το σφάλμα του άλλου, μα ενδέχεται να κερδίσει ακόμα και δεύτερο πόντο. Ο δεύτερος πόντος πιστώνεται προς αυτόν που κάνει τη «διάσωση» της φάσης, εφόσον η εξέλιξή της είναι ευνοϊκή για τον ίδιο, ενώ αν δεν είναι ευνοϊκή δεν χάνει τον πόντο που κέρδισε προηγουμένως. Οι εξώτερες μαύρες περιοχές όπου ισχύει η δυνατότητα διάσωσης, διαχωρίζονται ευδιάκριτα από το υπόλοιπο τραπέζι λόγω χρωματικής διαφοράς κι όχι μόνον, ενώ επιπλέον υπάρχουν κι άλλες χρωματικά διακριτές εσώτερες περιοχές, που θα μπορούσαν επίσης να λειτουργήσουν ως ζώνες διάσωσης. Επαφίεται στους συμπαίκτες αν θα διαπραγματευτούν γι άλλες ζώνες διάσωσης, δηλαδή περιοχές που δεν θα θέλουν να στείλουν την μπάλα, ή που θα θέλουν ιδίως να τη στείλουν, κι ανάλογα με τη θέση τους να καθορίσουν έτσι στόχους προς επίτευξη, ή στόχους προς αποφυγή.