Elucidation about the organization of the innovative football match in katatopia xiv

For English, scroll down

Οι τελικές νικήτριες στις μεγάλες και μικρές αθλητικές διοργανώσεις, δεν είναι κατά κανόνα περισσότερες της μιας, ακόμα κι όταν οι μεριές που φθάνουν σε μια τελική αναμέτρηση παρουσιάζονται ισοδύναμες. Προβλέπονται παρατάσεις, ή και επιπλέον διαδικασίες «tie break», που τις διέπει μια πολύ στενά περιορισμένη λογική και αποσκοπούν στον αποκλεισμό κάθε άλλης εναλλακτικής. Αρκετά συχνά, μια πλέον τυχερή μεριά χρίζεται ως πλέον άξια, πολλοί δε την δικαιολογούν εσφαλμένα ως ανώτερη σε ορισμένες λεπτομέρειες, όπως πιο ανθεκτική, πιο ψύχραιμη κ.ά. ευφάνταστα, που ανακαλύπτονται πάντοτε εκ των υστέρων. Εφόσον με κάποια αντικειμενικά αγωνιστικά κριτήρια τα διαγωνιζόμενα μέρη που παρουσιάζονται ανισοδύναμα κρίνονται ως ανισάξια, δεν θα πρέπει να θεωρείται παράλογο, όταν παρουσιάζονται ισοδύναμα να κρίνονται ως ισάξια.

Δεδομένου ότι οι επινίκιες θριαμβολογίες έπειτα από αγωνιστικές διακρίσεις είναι γενικότερα πολύ συνήθεις και τετριμμένες, βρίσκουμε ενδιαφέρον ένα καθόλου παράλογο, μα κι ευτυχές εντέλει αγωνιστικό γεγονός που καταγράφεται στους πλέον πρόσφατους αγώνες του katatopia festival xiv. Αναμέναμε πως επρόκειτο εύλογα να συμβεί, αν επαναλαμβάναμε αρκετές φορές την εν λόγω διοργάνωση, υπό τους όρους που διεξήχθη στο ποδόσφαιρο, αλλά μας εξέπληξε ευχάριστα με την πρώτη φορά. Το ευτύχημα για εμάς δεν είναι ότι ένα Πανεπιστήμιο, το Πάντειο, κατέκτησε επάξια μια 1η θέση, αυτή τη φορά σε μια καινοτόμα ποδοσφαιρική διοργάνωση. Θα μπορούσε ασφαλώς πρακτικά στην 1η θέση, της ίδιας διοργάνωσης, να είναι εντέλει ένα άλλο Πανεπιστήμιο, αυτό της Δ. Μακεδονίας. Η ομάδα του αποχώρησε αδιαμαρτύρητα κι αξιοπρεπέστατα ως δευτεραθλήτρια, που όμως δεν ήταν εντέλει, καθώς η πρώτη επίσης αναγνώρισε, άνευ ενδοτικότητας και καθόλου χαριστικά, ότι η μοιρασιά της ίδιας 1ης θέσης είναι η πλέον ακριβοδίκαιη.

Πιο συγκεκριμένα, οι ομάδες «επίλεκτων ανδρών" από τα δύο ΑΕΙ, νίκησαν προηγουμένως δύο άλλες αντίστοιχες ομάδες, αυτή του Πανεπιστημίου Πειραιά και εκείνη του Πανεπιστημίου Πατρών. Η τελευταία μάλιστα είχε κατακτήσει την 1η θέση στην αμέσως προηγούμενη διοργάνωση Πανελλήνιου Φοιτητικού Πρωταθλήματος, που διεξήχθη κιόλας μετά από πολλά χρόνια, στην πλέον κοινή εκδοχή ποδοσφαίρου, το γνωστό κι ως 5*5. Οι ομάδες της Δυτ. Μακεδονίας και του Παντείου, συναντήθηκαν εντέλει μεταξύ τους ως αντίπαλες σε έναν τελικό αγώνα, που προσπάθησαν να νικήσουν και οι δύο, όμως κατέληξαν σε ισοπαλία (0 – 0). Ακολούθησε κατόπιν μία άλλη αγωνιστική διαδικασία, αυτή της εκτέλεσης πέναλτι, που συχνά διεξάγεται ως tie-break, κατέληξαν όμως επίσης σε ισοπαλία (2-2).

Οι διαγωνιζόμενες ήταν αδύνατον να καταλήξουν επίτηδες ισοπαλία, καθώς δεν εξαρτιόταν από παράγοντες που ήλεγχαν πλήρως. Η αβεβαιότητα ήταν «εγγενής» στην έκβαση της αναμέτρησής τους, που δεν ήταν ασφαλώς τυχερό παίγνιο. Είχαν αντίπαλους να αντιμετωπίσουν και προκειμένου να νικήσουν, έπρεπε να ξεπεράσουν την αντίστασή τους. Το να ευστοχήσουν ήταν μια συνθήκη αναγκαία, όχι όμως και ικανή. Δεν αρκούσε να ευστοχήσουν για να ανταμειφθούν (με πόντους), όμως εάν δεν προσπαθούσαν, δεν θα ανταμείβονταν σίγουρα.

Τα tie break δικαιολογούνται συνήθως στη βάση της αποφυγής προσυμφωνημένων αποτελεσμάτων. Είναι ασφαλώς ευνόητο πως εάν αν κάποιος συμφωνεί να χάσει, θα χάσει. Η ισοπαλία είναι όμως αποτέλεσμα που επιδέχεται εγγύηση ότι δεν μπορεί να "στηθεί". Το αδιάβλητο της ισοπαλίας διασφαλίζεται δια της αξιοποίησης κάποιου επιθυμητού βαθμού τυχαιότητας. Στην περίπτωσή μας δεν χρειαζόταν κάποιος «εξωτερικός» τυχαιοθετικός μηχανισμός. Ως τέτοια λειτουργούσε η εκάστοτε μπάλα των αγώνων της καινοτόμου διοργάνωσης. Αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον από πολλές απόψεις, όπως π.χ. για τις τεχνικές «χειρισμού» της και καλού ελέγχου των τρόπων που κυλάει. Παρουσιάζει «ρολάρισμα» που μοιάζει σαν μιας τυπικής ρόδας κινούμενου αμαξιού, «στρίψιμο» που μοιάζει σαν αυτό ενός τυπικού κέρματος κλήρωσης, μα επιδέχεται και περισσότερα «φάλτσα» από μια πιο σφαιρική, τα οποία δεν πρόλαβαν οι παίκτες να αντιληφθούν και να αξιοποιήσουν με την πρώτη φορά που έπαιξαν. 

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στις μπάλες μας από διάφορες σκοπιές θετικών επιστημών κι ασφαλώς ακόμη περισσότερες κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, που δεν συζητούνται επί του παρόντος, προκειμένου να εστιάσουμε απλώς στο ότι διέθεταν δύο ισοπίθανες καταλήξεις. Επρόκειτο για μπάλες, οι οποίες δεν προορίζονταν για τέλειες σφαίρες. Αυτές άλλωστε δεν υφίστανται παρά μόνο θεωρητικά, αν και κατασκευαστικά έχουμε να υποδείξουμε καλύτερες προσεγγίσεις τους, από τις υφιστάμενες. Δεν ήταν επίσης επιμήκεις σαν του ράγκμπι κ.ά. αγωνισμάτων. Παίξαμε με μπάλες που το σχήμα τους ορίζεται πιο επακριβώς ως επιπλατύ.*

Διέθεταν περισσότερες από μια διακριτές καταλήξεις και τις θεωρούσαμε ως  δίτιμες. Ανάλογα δηλαδή με την κατάληξη της όποιας εύστοχης προσπάθειας είχαμε καθορίσει διαφορετικές αποδόσεις, πιο συγκεκριμένα 0π. ή 1π. (ασφαλώς θα μπορούσαμε να έχουμε διαφορετικές τιμές, ακόμη κι αρνητικές). Οι παίκτες δεν αγωνίζονται για πόντους, μα για ενδεχόμενους πόντους, προσπαθούν ίσως και περισσότερο για την ενδεχόμενη νίκη κ.ά. ενδεχόμενα. Υποθέτουμε πως αρκετοί επιστήμονες και μη, θα έχουν συνειρμικά εικάσει μπάλες διαφόρων μορφών πέραν των κοινότυπων, μα δεν γνωρίζουμε πόσοι τις έχουν κατασκευάσει και αν τις έχουν θεωρήσει ως μη μονότιμες. Οπωσδήποτε πάντως δεν έχουμε υπόψη μας αντίστοιχη προηγούμενη αγωνιστική διοργάνωση.

Οι μπάλες μας διέφεραν δηλαδή σημαντικά από τις τυπικές των γνωστών αγωνισμάτων (ράγκμπι, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ κ.ά.) που έχουν συσταθεί κιόλας πριν από κάμποσες πλέον δεκαετίες (δια αγώνων ή και διαβουλεύσεων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Αγγλίας και των Η.Π.Α.), όταν επικρατούσαν αντιλήψεις διαφορετικές από τις σημερινές. Παρότι τα αγωνίσματα με μπάλες συνέβαλαν καθοριστικά στη σύλληψη της θεωρίας πιθανοτήτων, δεν έχουν ακολουθήσει κατόπιν εξελίξεις ανάλογες με εκείνες που συντάραξαν πολύ τόσο πολλές επιστήμες, μα και τέχνες. Δεν θα πλατειάσουμε ως προς τις επιδράσεις της σε πολύ διαφορετικές πειθαρχίες, όσο π.χ. η φυσική  και η λογοτεχνία. Το ευτύχημα για εμάς ήταν πως χάρη στην καινοτομία της μπάλας αναδείχθηκε περαιτέρω και η καινοτομία της διοργάνωσης.

Καμία από τις ομάδες που κατέληξαν ισόπαλες, είτε που νίκησαν προηγουμένως, δεν ευστόχησε λιγότερες φορές από την όποια αντίπαλή της, σε κανέναν αγώνα. Θα μπορούσε να συμβεί και κάτι τέτοιο - δεν είναι άλλωστε σπάνιο να χάνουν ατυχώς ομάδες, που έχουν π.χ. σημαδέψει πολλές φορές δοκάρια στην ίδια αναμέτρηση. Αν στην όποια έσχατη διαδικασία (δυνητικά και σε παράταση) είχε προκύψει ισότητα αποτελεσμάτων, με άνισο αριθμό εύστοχων προσπαθειών, θα μπορούσαμε να κρίνουμε ως τελική νικήτρια αυτή με τις περισσότερες εύστοχες. Είναι προτιμότερο πάντως εξ αρχής να διασφαλίσουμε το αδιάβλητο των αγωνιστικών διαδικασιών δια κατάλληλης αξιοποίησης της τύχης. Ξορκίζοντάς την αβεβαιότητα δεν την εξαλείφουμε, αναγνωρίζοντάς την μπορούμε κιόλας να την ελέγξουμε καλύτερα.

Οι δυο πανεπιστημιακές ομάδες Θα μπορούσαν ασφαλώς επίσης να συνεχίσουν τις αγωνιστικές διαδικασίες, την αρχική, ή και την δεύτερη, ή και κάποια τρίτη κ.ο.κ. ώσπου να ξεχωρίσει μία τυχερή, όπως και με κάποια επιπλέον διαδικασία θα μπορούσαν να ξανακριθούν ισοδύναμες, ή να είναι πιο καλότυχη η μεριά, που αλλιώς θα είχε κριθεί ως η λιγότερο ικανή. Η αδυναμία αναγνώρισης της πολύ προφανούς ισότητας σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι οπωσδήποτε άσχετη με την αδυναμία προαγωγής της εκεί που δείχνει λιγότερο προφανής. Εφόσον δεν αντιλαμβάνεται κάποιος πως τίθενται όρια, στο χρόνο έστω που μπορεί να έχει στη διάθεσή του για να δείξει την ενδεχόμενη ανωτερότητα που ίσως να νομίζει μόνον πως έχει έναντι κάθε άλλου, τότε π.χ. ως προς την ισότητα των φύλων πιθανότατα θα δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο. 

* Έχουν ήδη περιγραφεί πριν από χιλιάδες χρόνια το σφαιρικό σχήμα της ποδοσφαιρικής μπάλας, το σχήμα της μπάλας του ράγκμπι, κι όχι μόνον. Ο Αρχιμήδης μεταξύ των πολλών σπουδαίων ενοράσεών του, έδειξε ότι η επιφάνεια σφαίρας ισούται με την παράπλευρη επιφάνεια του κυλίνδρου κι επιπλέον έδειξε πως μπορούμε να την προσεγγίσουμε ως κατασκευή από κανονικά πολύγωνα κι όχι όλα του ιδίου τύπου. Διατύπωσε επίσης με μεγάλη απλότητα και κομψότητα τον ορισμό του σφαιροειδούς σχήματος της μπάλας του ράγκμπι που τον παραθέτουμε μαζί με την αμέσως επόμενη πρόταση του όπου παραθέτει τον ορισμό ενός άλλου σφαιροειδούς, το οποίο δεν μεταχειρίζεται καμία δημοφιλής σφαίριση ως μπάλα (και «πολύτιμη» στην περίπτωσή μας).

Ας υποθέσουμε ότι μια μορφή που περικλείεται από μια έλλειψη που περιστρέφεται, με τον κύριο άξονα σταθερό μέχρις ότου να επιστρέψει στην αρχική της θέση, θα λέγεται «παραμάκες σφαιροειδές». Η μορφή που περικλείεται από μια έλλειψη που περιστρέφεται, με τον δευτερεύοντα άξονα σταθερό μέχρι να επιστρέψει στην αρχική της θέση, θα λέγεται «επιπλατύ σφαιροειδές».

(Αρχιμήδους Άπαντα).

Έστω κι αν οι μπάλες της σημερινής εποχής δεν παρουσιάζουν ανάλογη εξέλιξη, έχουν προχωρήσει πολύ πέραν εκείνων της αρχαίας εποχής τα σύγχρονα μαθηματικά, όπως ασφαλώς επίσης οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες που θεραπεύει το ίδρυμά μας. Στις μπάλες μας απεικονιζόταν ο μαθηματικός L. Euler, που παρατήρησε πριν από σχεδόν τριακόσια χρόνια, δυο χιλιετίες έπειτα από τον Αρχιμήδη, μια εντυπωσιακή αριθμητική σχέση (Ε + Α = Κ + 2) που συνδέει το πλήθος των Εδρών, των Ακμών και των Κορυφών σε οποιαδήποτε κυρτά πολύεδρα θελήσουμε να θεωρήσουμε σαν μπάλες. Κύρια ζητούμενα από αντικείμενα σαν αυτά, μα και από στόχους αντικειμενικούς, ρακέτες κι άλλα πολλά, αποτελεί για εμάς να τα μεταχειριστούμε για την ικανοποίηση αιτημάτων αξιοπρέπειας, διατυπωμένων κιόλας στα καταστατικά κείμενα μεγάλων διεθνών οργανισμών, που καθυστερεί όμως υπερβολικά και μετατίθεται προς κάποιο πολύ απροσδιόριστο μέλλον.   

---

Most of the times, the final winners of bigger or smaller sport events are not more than one, even if the opposite sides meeting for a showdown are seemingly equal.  They stipulate overtime or further processes such as “tie break” which are often governed by a very narrow mindset and aim to excluding any other alternative possibility. Quite often, there is a lucky side which will be reputed to be more worthy than their competitors, whilst many will accord them an advantage in details such as resilience, calmness and other fanciful explanations, always discovered a posteriori. Considering that some adjective competitive criteria rate the components that are being presented unequal, as actually being unequal, it should not be regarded absurd that if they are considered equal, they should be rated equally.

Given that the victory speeches after a match day are, in general very common and overused, we find interesting a not unreasonable, but ultimately happy incident recorded in the most recent games of katatopia festival xiv. We expected what was going to happen if we repeated this event many times under the conditions it was played in football. But we were pleasantly surprised to see it from the first time. The fortunate fact for us is not that a University, Panteion, won the 1st place, this time in an innovative football organization. It could certainly be another University, in the 1st place, of the same organization, that of Western Macedonia. That team left uncomplainingly and very dignified as runners-up, which, however, was not the case after all, since the first team also recognized, with no intransigence or allowance, that actually sharing the 1st place is the most fair.

More specifically, the “elite men’s teams” from the two Universities, previously won over two other corresponding teams, that of the University of Piraeus and that of the University of Patras. The latter had won 1st place in the preceding organization of the Panhellenic Student Championship, which had been held after many years, in the most common version of student football, also known as 5vs5. The teams of Western Macedonia and Panteio, finally confronted each other as opponents in a final match, which both tried to win, but ended up in a draw (0 – 0). Another competitive process followed, that of the penalty shootout, which is often held as a tie-break, but it also ended in a draw (2-2).

It was impossible for the contestants to intentionally end up in a tie, as it was not dependent on factors within their complete control. Uncertainty was "inherent" in the outcome of their confrontation, which was certainly not a gamble. They had opponents to contend with and in order to win, they had to overcome their opposition. Scoring was a necessary condition, but not a sufficient one. Making a goal was not enough to be rewarded (with points), but if they didn't try, they certainly wouldn't be rewarded.

Tie breaks are usually justified on the basis of avoiding pre-agreed results. It is certainly understandable that if someone agrees to lose, they will lose. However, a draw is a guaranteed result that cannot be "rigged". The immutability of the tie is ensured by the utilization of some desired degree of randomness. In our case, no "external" randomization mechanism was needed. The ball itself that was used and introduced by the innovative organization functioned as one. This is interesting from many points of view, such as e.g. for its  "handling" techniques and good control of the way it rolls. It exhibits "roll" similar to that of a typical moving car wheel, "twist" similar to that of a typical lottery coin, but also allows for more "bendings" than a more spherical one, which players failed to realize and exploit in the first time they played.

We could refer to our balls from various scientific and certainly even more social and political perspectives, which are not currently under discussion, in order to simply focus on the fact that they had two equally possible outcomes. These were balls, which were not meant to be perfect spheres. After all, perfect spheres only exist in theory, although in terms of construction we have better examples to exhibit, than the ones we refer to. They were also not elongated like the ones of rugby or other sports. We played with balls whose shape is more accurately defined as oblate.*

There were more than one possible courses they could take and we set distinguishable ratings for each. In other words, depending on the heading of any successful attempt we had determined different rating, more specifically 0 points or 1 point (of course there could be different values set, even negative ones). The players are not competing for points, but for possible points, and perhaps even more for the possible victory. We assume that a number of scientists and non-scientists have conceptualized balls of various shapes beyond the common ones, but we do not know how many have created them and whether they have considered them as non-single-rated. In any case, there is no corresponding previous competitive event that we are aware of.

In other words, our balls differed significantly from the typical ones of the well-known competitions (rugby, football, basketball, volleyball, etc.) that have already been established 1-2 centuries ago (through competitions or even consultations of educational institutions in England and the U.S. A.), when perceptions different from today's prevailed. Although the ball games contributed decisively to the conception of the theory of probability, they have not been followed by developments similar to those that greatly affected so many sciences, as well as arts. We will not elaborate on its effects on very different disciplines, as e.g. physics and literature. The fortunate fact for us is that thanks to the pioneering of the ball, the innovative character of the organization was further highlighted.

None of the teams that drew or won previously scored fewer times than any of their opponents in any match. Something like this could happen - after all, it is not rare for teams to inauspiciously lose, e.g. by hitting the posts multiple times in the same match. If in any final procedure (potentially in extra time) there was a tie, with an unequal number of successful attempts, we could declare as the final winner the team that had the most successful ones. However, it is preferable to ensure from the beginning the integrity of the competitive procedures by making appropriate use of luck. Circumvating uncertainty does not eliminate it, but by recognizing it, we can control it even better.

The two university teams could certainly also continue the competitive procedures, either the first one, or the second, or some third one, and so on, until a lucky one stands out. Just as with some additional process they could again be considered equivalent, or one of the teams could be more lucky, which in a different case would be regarded as less capable. The inability to recognize the very obvious equality in such cases, is by no means unrelated to the inability to promote it where it seems less obvious. If one does not realize that there are limits even in the time that they may have to show the eventual superiority that they may only think they have over everyone else, then e.g. in terms of gender equality, they will probably struggle with this realization even more.

The spherical shape of the soccer ball, the shape of the rugby ball, and more have already been described thousands of years ago. Among his many great insights, Archimedes showed that the surface of a sphere is equal to the lateral surface of the cylinder and furthermore showed that we can approach it as a construction of regular polygons and not all of the same type. He also formulated with great simplicity and elegance the definition of the spheroid shape of the rugby ball which we quote along with the next sentence where he defines another spheroid, which is not treated as a ball by any popular ball sport (and in our case multinomial, or "precious").

“Suppose that a figure enclosed by an ellipse which rotates, with the major axis stable until it returns to its original position, will be called a "prolate spheroid." The figure enclosed by an ellipse which rotates, with the minor axis stable until it returns to its original position, will be called a "oblate spheroid".

Even if the balls of today's times do not show a similar development, modern mathematics have advanced far beyond those of ancient times, as well as the social and political sciences that our institution examines of course. Our balls had a picture of the mathematician L. Euler, who almost three hundred years ago, two millennia after Archimedes, observed an impressive numerical relationship (E + A = K + 2) that connects the number of sides, edges and vertices, in any convex polyhedron that we may consider as a ball. For us, the main quest of formulating objects like these, as well as objective targets, rackets and many others, is to satisfy requests for dignity. They are formulated in the statutory texts of major international organizations, but their application is delayed too much and postponed to some undefined future.

ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ:

1] Να συγκροτήσουν τις ομάδες τους κατά προτίμηση ανά τμήμα ή εξάμηνο, ενώ

δικαιούνται να έχουν στη δύναμή τους κι έναν «φιλοξενούμενο» παίκτη εκτός Παντείου.*

2] Να εκλέξουν έναν εκπρόσωπο – «αρχηγό».

3] Οι εκπρόσωποι των ομάδων να προσέλθουν στο Γυμναστήριο και να καταθέσουν

δήλωση συμμετοχής μέχρι

21/ 10 / 2017, ημέρα Παρασκευή

ώστε: α) Να γνωρίσουμε πόσες ομάδες θα συμμετάσχουν

β) Να γίνει κλήρωση των αγώνων

γ) Να δρομολογηθεί το πρόγραμμα των αγώνων

* Γίνονται δεκτές και ατομικές συμμετοχές που συμπληρώνουν ελλειπείς ομάδες.

Στη διοργάνωση γίνονται δεκτές και φοιτητικές ομάδες από άλλα Πανεπιστήμια.

Δεν απαιτείται η καταβολή οικονομικού αντιτίμου.

Δηλώσεις συμμετοχής: (καθημερινά 11.00-14.00 στο 2109025717)

ή με email ( Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. ή στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. ).

Ανακοίνωση σχετικά με μια μεγάλη απώλεια της Ακαδημαϊκής κοινότητας

Ο θάνατος της Καθηγήτριας Άννας Σπύρτου, Αντιπρυτάνεως του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, «απαίτησε» την αναβολή κάποιας επαναληπτικής συνάντησης σε ένα καινοτόμο ποδοσφαιρικό αγώνισμα στην πόλη της Φλώρινας, ανάμεσα στην αντιπροσωπευτική ομάδα του ιδίου ΑΕΙ, με την αντίστοιχη του Παντείου Πανεπιστημίου.

Είχαμε την τύχη προηγουμένως να διαπιστώσουμε, παρά την γεωγραφική απόσταση των δύο πόλεων, ότι εκτός από διακεκριμένη επιστήμων, ήταν και πολύ σπουδαίος άνθρωπος. Επρόκειτο για μια μεγάλη απώλεια της Ακαδημαϊκής Κοινότητας και εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.

Εφόσον κριθεί σκόπιμο, πρωτίστως από το Ίδρυμα στο οποίο πρόσφερε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της, είμαστε διατεθειμένοι να πραγματοποιήσουμε την συνάντηση του χρόνου, τον Δεκέμβρη του 2024.

Δεν προέχει βεβαίως σε τέτοιες περιστάσεις το ποδόσφαιρο, απλώς εκφράζουμε μία άποψή μας. Είμαστε δε διατεθειμένοι να αναλάβουμε την επίλυση ορισμένων απαιτούμενων διαδικαστικών ζητημάτων, καθώς επίσης και την πρόσκληση αντιπροσωπευτικών ομάδων από άλλα ΑΕΙ, εγχώριων και όχι μόνον ίσως, προκειμένου να αποδώσουμε τιμές στη μνήμη της.

Διοργάνωση του καινοτόμου ποδοσφαιρικού αγωνίσματος στο katatopia festival

Οι τελικές νικήτριες στις μεγάλες και μικρές αθλητικές διοργανώσεις, δεν είναι κατά κανόνα περισσότερες της μιας, ακόμα κι όταν οι μεριές που φθάνουν σε μια τελική αναμέτρηση παρουσιάζονται ισοδύναμες. Προβλέπονται παρατάσεις, ή και επιπλέον διαδικασίες «tie break», που τις διέπει μια πολύ στενά περιορισμένη λογική και αποσκοπούν στον αποκλεισμό κάθε άλλης εναλλακτικής. Αρκετά συχνά, μια πλέον τυχερή μεριά χρίζεται ως πλέον άξια, πολλοί δε την δικαιολογούν εσφαλμένα ως ανώτερη σε ορισμένες λεπτομέρειες, όπως πιο ανθεκτική, πιο ψύχραιμη κ.ά. ευφάνταστα, που ανακαλύπτονται πάντοτε εκ των υστέρων. Εφόσον με κάποια αντικειμενικά αγωνιστικά κριτήρια τα διαγωνιζόμενα μέρη που παρουσιάζονται ανισοδύναμα κρίνονται ως ανισάξια, δεν θα πρέπει να θεωρείται παράλογο, όταν παρουσιάζονται ισοδύναμα να κρίνονται ως ισάξια.

Δεδομένου ότι οι επινίκιες θριαμβολογίες έπειτα από αγωνιστικές διακρίσεις είναι γενικότερα πολύ συνήθεις και τετριμμένες, βρίσκουμε ενδιαφέρον ένα καθόλου παράλογο, μα κι ευτυχές εντέλει αγωνιστικό γεγονός που καταγράφεται στους πλέον πρόσφατους αγώνες του katatopia festival xiv. Αναμέναμε πως επρόκειτο εύλογα να συμβεί, αν επαναλαμβάναμε αρκετές φορές την εν λόγω διοργάνωση, υπό τους όρους που διεξήχθη στο ποδόσφαιρο, αλλά μας εξέπληξε ευχάριστα με την πρώτη φορά. Το ευτύχημα για εμάς δεν είναι ότι ένα Πανεπιστήμιο, το Πάντειο, κατέκτησε επάξια μια 1η θέση, αυτή τη φορά σε μια καινοτόμα ποδοσφαιρική διοργάνωση. Θα μπορούσε ασφαλώς πρακτικά στην 1η θέση, της ίδιας διοργάνωσης, να είναι εντέλει ένα άλλο Πανεπιστήμιο, αυτό της Δ. Μακεδονίας. Η ομάδα του αποχώρησε αδιαμαρτύρητα κι αξιοπρεπέστατα ως δευτεραθλήτρια, που όμως δεν ήταν εντέλει, καθώς η πρώτη επίσης αναγνώρισε, άνευ ενδοτικότητας και καθόλου χαριστικά, ότι η μοιρασιά της ίδιας 1ης θέσης είναι η πλέον ακριβοδίκαιη.

Πιο συγκεκριμένα, οι ομάδες «επίλεκτων ανδρών" από τα δύο ΑΕΙ, νίκησαν προηγουμένως δύο άλλες αντίστοιχες ομάδες, αυτή του Πανεπιστημίου Πειραιά και εκείνη του Πανεπιστημίου Πατρών. Η τελευταία μάλιστα είχε κατακτήσει την 1η θέση στην αμέσως προηγούμενη διοργάνωση Πανελλήνιου Φοιτητικού Πρωταθλήματος, που διεξήχθη κιόλας μετά από πολλά χρόνια, στην πλέον κοινή εκδοχή ποδοσφαίρου, το γνωστό κι ως 5*5. Οι ομάδες της Δυτ. Μακεδονίας και του Παντείου, συναντήθηκαν εντέλει μεταξύ τους ως αντίπαλες σε έναν τελικό αγώνα, που προσπάθησαν να νικήσουν και οι δύο, όμως κατέληξαν σε ισοπαλία (0 – 0). Ακολούθησε κατόπιν μία άλλη αγωνιστική διαδικασία, αυτή της εκτέλεσης πέναλτι, που συχνά διεξάγεται ως tie-break, κατέληξαν όμως επίσης σε ισοπαλία (2-2).

Οι διαγωνιζόμενες ήταν αδύνατον να καταλήξουν επίτηδες ισοπαλία, καθώς δεν εξαρτιόταν από παράγοντες που ήλεγχαν πλήρως. Η αβεβαιότητα ήταν «εγγενής» στην έκβαση της αναμέτρησής τους, που δεν ήταν ασφαλώς τυχερό παίγνιο. Είχαν αντίπαλους να αντιμετωπίσουν και προκειμένου να νικήσουν, έπρεπε να ξεπεράσουν την αντίστασή τους. Το να ευστοχήσουν ήταν μια συνθήκη αναγκαία, όχι όμως και ικανή. Δεν αρκούσε να ευστοχήσουν για να ανταμειφθούν (με πόντους), όμως εάν δεν προσπαθούσαν, δεν θα ανταμείβονταν σίγουρα.

Τα tie break δικαιολογούνται συνήθως στη βάση της αποφυγής προσυμφωνημένων αποτελεσμάτων. Είναι ασφαλώς ευνόητο πως εάν αν κάποιος συμφωνεί να χάσει, θα χάσει. Η ισοπαλία είναι όμως αποτέλεσμα που επιδέχεται εγγύηση ότι δεν μπορεί να "στηθεί". Το αδιάβλητο της ισοπαλίας διασφαλίζεται δια της αξιοποίησης κάποιου επιθυμητού βαθμού τυχαιότητας. Στην περίπτωσή μας δεν χρειαζόταν κάποιος «εξωτερικός» τυχαιοθετικός μηχανισμός. Ως τέτοια λειτουργούσε η εκάστοτε μπάλα των αγώνων της καινοτόμου διοργάνωσης. Αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον από πολλές απόψεις, όπως π.χ. για τις τεχνικές «χειρισμού» της και καλού ελέγχου των τρόπων που κυλάει. Παρουσιάζει «ρολάρισμα» που μοιάζει σαν μιας τυπικής ρόδας κινούμενου αμαξιού, «στρίψιμο» που μοιάζει σαν αυτό ενός τυπικού κέρματος κλήρωσης, μα επιδέχεται και περισσότερα «φάλτσα» από μια πιο σφαιρική, τα οποία δεν πρόλαβαν οι παίκτες να αντιληφθούν και να αξιοποιήσουν με την πρώτη φορά που έπαιξαν. 

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στις μπάλες μας από διάφορες σκοπιές θετικών επιστημών κι ασφαλώς ακόμη περισσότερες κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, που δεν συζητούνται επί του παρόντος, προκειμένου να εστιάσουμε απλώς στο ότι διέθεταν δύο ισοπίθανες καταλήξεις. Επρόκειτο για μπάλες, οι οποίες δεν προορίζονταν για τέλειες σφαίρες. Αυτές άλλωστε δεν υφίστανται παρά μόνο θεωρητικά, αν και κατασκευαστικά έχουμε να υποδείξουμε καλύτερες προσεγγίσεις τους, από τις υφιστάμενες. Δεν ήταν επίσης επιμήκεις σαν του ράγκμπι κ.ά. αγωνισμάτων. Παίξαμε με μπάλες που το σχήμα τους ορίζεται πιο επακριβώς ως επιπλατύ.*

Διέθεταν περισσότερες από μια διακριτές καταλήξεις και τις θεωρούσαμε ως  δίτιμες. Ανάλογα δηλαδή με την κατάληξη της όποιας εύστοχης προσπάθειας είχαμε καθορίσει διαφορετικές αποδόσεις, πιο συγκεκριμένα 0π. ή 1π. (ασφαλώς θα μπορούσαμε να έχουμε διαφορετικές τιμές, ακόμη κι αρνητικές). Οι παίκτες δεν αγωνίζονται για πόντους, μα για ενδεχόμενους πόντους, προσπαθούν ίσως και περισσότερο για την ενδεχόμενη νίκη κ.ά. ενδεχόμενα. Υποθέτουμε πως αρκετοί επιστήμονες και μη, θα έχουν συνειρμικά εικάσει μπάλες διαφόρων μορφών πέραν των κοινότυπων, μα δεν γνωρίζουμε πόσοι τις έχουν κατασκευάσει και αν τις έχουν θεωρήσει ως μη μονότιμες. Οπωσδήποτε πάντως δεν έχουμε υπόψη μας αντίστοιχη προηγούμενη αγωνιστική διοργάνωση.

Οι μπάλες μας διέφεραν δηλαδή σημαντικά από τις τυπικές των γνωστών αγωνισμάτων (ράγκμπι, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ κ.ά.) που έχουν συσταθεί κιόλας πριν από κάμποσες πλέον δεκαετίες (δια αγώνων ή και διαβουλεύσεων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Αγγλίας και των Η.Π.Α.), όταν επικρατούσαν αντιλήψεις διαφορετικές από τις σημερινές. Παρότι τα αγωνίσματα με μπάλες συνέβαλαν καθοριστικά στη σύλληψη της θεωρίας πιθανοτήτων, δεν έχουν ακολουθήσει κατόπιν εξελίξεις ανάλογες με εκείνες που συντάραξαν πολύ τόσο πολλές επιστήμες, μα και τέχνες. Δεν θα πλατειάσουμε ως προς τις επιδράσεις της σε πολύ διαφορετικές πειθαρχίες, όσο π.χ. η φυσική  και η λογοτεχνία. Το ευτύχημα για εμάς ήταν πως χάρη στην καινοτομία της μπάλας αναδείχθηκε περαιτέρω και η καινοτομία της διοργάνωσης.

Καμία από τις ομάδες που κατέληξαν ισόπαλες, είτε που νίκησαν προηγουμένως, δεν ευστόχησε λιγότερες φορές από την όποια αντίπαλή της, σε κανέναν αγώνα. Θα μπορούσε να συμβεί και κάτι τέτοιο - δεν είναι άλλωστε σπάνιο να χάνουν ατυχώς ομάδες, που έχουν π.χ. σημαδέψει πολλές φορές δοκάρια στην ίδια αναμέτρηση. Αν στην όποια έσχατη διαδικασία (δυνητικά και σε παράταση) είχε προκύψει ισότητα αποτελεσμάτων, με άνισο αριθμό εύστοχων προσπαθειών, θα μπορούσαμε να κρίνουμε ως τελική νικήτρια αυτή με τις περισσότερες εύστοχες. Είναι προτιμότερο πάντως εξ αρχής να διασφαλίσουμε το αδιάβλητο των αγωνιστικών διαδικασιών δια της κατάλληλης αξιοποίησης της τύχης. Ξορκίζοντάς την αβεβαιότητα δεν την εξαλείφουμε, αναγνωρίζοντάς την μπορούμε κιόλας να την ελέγξουμε καλύτερα.

Οι δυο πανεπιστημιακές ομάδες θα μπορούσαν ασφαλώς να συνεχίσουν τις αγωνιστικές διαδικασίες, την αρχική, ή και την δεύτερη, ή και κάποια τρίτη κ.ο.κ. ώσπου να ξεχωρίσει μία τυχερή, όπως και με κάποια επιπλέον διαδικασία θα μπορούσαν να ξανακριθούν ισοδύναμες, ή να είναι πιο καλότυχη η μεριά, που αλλιώς θα είχε κριθεί ως η λιγότερο ικανή. Η αδυναμία αναγνώρισης της πολύ προφανούς ισότητας σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι οπωσδήποτε άσχετη με την αδυναμία προαγωγής της εκεί που δείχνει λιγότερο προφανής. Εφόσον δεν αντιλαμβάνεται κάποιος πώς τίθενται όρια -στο χρόνο έστω που μπορεί να έχει στη διάθεσή του για να δείξει την ενδεχόμενη ανωτερότητα που ίσως να νομίζει πως έχει έναντι κάθε άλλου, τότε π.χ. ως προς την ισότητα των φύλων- πιθανότατα θα δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο. 

* Έχουν ήδη περιγραφεί πριν από χιλιάδες χρόνια το σφαιρικό σχήμα της ποδοσφαιρικής μπάλας, το σχήμα της μπάλας του ράγκμπι, κι όχι μόνον. Ο Αρχιμήδης μεταξύ των πολλών σπουδαίων ενοράσεών του, έδειξε ότι η επιφάνεια σφαίρας ισούται με την παράπλευρη επιφάνεια του κυλίνδρου. Επιπλέον έδειξε πως μπορούμε να την προσεγγίσουμε ως κατασκευή από κανονικά πολύγωνα και όχι όλα του ιδίου τύπου. Διατύπωσε επίσης με μεγάλη απλότητα και κομψότητα τον ορισμό του σφαιροειδούς σχήματος της μπάλας του ράγκμπι που τον παραθέτουμε μαζί με την αμέσως επόμενη πρόταση του όπου παραθέτει τον ορισμό ενός άλλου σφαιροειδούς, το οποίο δεν μεταχειρίζεται καμία δημοφιλής σφαίριση ως μπάλα (και «πολύτιμη» στην περίπτωσή μας).

Ας υποθέσουμε ότι μια μορφή που περικλείεται από μια έλλειψη που περιστρέφεται, με τον κύριο άξονα σταθερό μέχρις ότου να επιστρέψει στην αρχική της θέση, θα λέγεται «παραμάκες σφαιροειδές». Η μορφή που περικλείεται από μια έλλειψη που περιστρέφεται, με τον δευτερεύοντα άξονα σταθερό μέχρι να επιστρέψει στην αρχική της θέση, θα λέγεται «επιπλατύ σφαιροειδές».

(Αρχιμήδους Άπαντα).

Έστω κι αν οι μπάλες της σημερινής εποχής δεν παρουσιάζουν ανάλογη εξέλιξη, έχουν προχωρήσει πολύ πέραν εκείνων της αρχαίας εποχής. Τα σύγχρονα μαθηματικά, όπως ασφαλώς επίσης οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες που θεραπεύει το ίδρυμά μας. Στις μπάλες μας απεικονιζόταν ο μαθηματικός L. Euler, που παρατήρησε πριν από σχεδόν τριακόσια χρόνια, δυο χιλιετίες έπειτα από τον Αρχιμήδη, μια εντυπωσιακή αριθμητική σχέση (Ε + Α = Κ + 2) που συνδέει το πλήθος των Εδρών, των Ακμών και των Κορυφών σε οποιαδήποτε κυρτά πολύεδρα θελήσουμε να θεωρήσουμε σαν μπάλες. Κύρια ζητούμενα από αντικείμενα σαν αυτά, μα και από στόχους αντικειμενικούς, ρακέτες κι άλλα πολλά, αποτελεί για εμάς να τα μεταχειριστούμε για την ικανοποίηση αιτημάτων αξιοπρέπειας, διατυπωμένων κιόλας στα καταστατικά κείμενα μεγάλων διεθνών οργανισμών, που καθυστερεί όμως υπερβολικά και μετατίθεται προς κάποιο πολύ απροσδιόριστο μέλλον.   

Όσοι φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου είναι εν ενεργεία ποδοσφαιριστές,

όσοι διαθέτουν αθλητικό δελτίο, ή κι όσοι ενδιαφέρονται και νομίζουν ότι

μπορούν να στελεχώσουν την Επίλεκτη Ομάδα Ποδοσφαίρου του Παντείου

Πανεπιστημίου καλούνται να το δηλώσουν στο Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο

(τηλ. 210.90.25.717), είτε να προσέλθουν στην συνάντηση που θα γίνει την

Τρίτη 26.3 κ ώρα 10.30 στα γήπεδα Mini Soccer του Δ. Καλλιθέας, ενώ

έχει καθοριστεί κ αγώνας με το Αμερικάνικο Κολλέγιο για την Πέμπτη 28.3.